November 2017 — tudsinjai

เห็ด ถือเป็นผักชนิดหนึ่งที่ต่างจากผักอื่นๆ ตรงที่ไม่ต้องการแสงสว่าง (ligth) ในการสังเคราะห์แสงเพื่อการเจริญเติบโต เพียงอาศัยความมืดและความชื้นเท่านั้น เห็ดเป็นอาหารเพื่อสุขภาพ แม้เห็ดจะเป็นอาการที่ย่อยยาก ผู้ป่วยที่เป็นโรคกระเพาะอาหารไม่ควรกินมาก แต่เห็ดก็มีสารอาหารที่ร่างกายต้องการหลายอย่าง

เห็ดมีแคลอรี่น้อย ไขมันต่ำ ไม่มีโคเลสเตอรอล มีเกลือโซเดียมน้อย มีแร่ธาตุสูง โดยเฉพาะ "โปรแตสเซียม" ช่วยลดความดันโลหิต และ "ซีลีเนียม" ซึ่งเป็นสารต้านมะเร็งและวิตามินมาก โดยเฉพาะวิตามินบี (เห็ดหอมสดจะมีวิตามินดีสูงมาก ช่วยในการดูดซึมแคลเซียม เสริมกระดูกและฟัน) มีกรดอมิโน ต่าง ๆ ที่ร่างกายต้องการ โดยเฉพาะกรดอมิโนกลูตามิกที่ช่วยเจริญอาหารอยู่ด้วย จึงทำให้ประสาทที่รับรู้รสอาหารทำงานได้ดี อาหารจึงยิ่งอร่อย

ที่มา: กองโภชนาการ กรมอนามัย, 2535

บรรณานุกรม : มูลนิธิพระดาบส. (2559). เอกสารประกอบการฝึกอบรม หลักสูตร "การเพาะเลี้ยงเห็ดแบบครบวงจร" รุ่นที่ 149. สมุทรปราการ: โครงการลูกพระดาบส.

เห็ด เป็นพืชที่ขึ้นอยู่ตามที่ที่มีความชื้นอยู่เสมอและอากาศจะต้องอบ ๆ เล็กน้อย บางครั้งก็ขึ้นตามรากไม้ บางชนิดก็ขึ้นตามเศษฟางเศษไม้หรือตามพื้นดิน และเห็ดนี้ก็มีอยู่ด้วยกันหลายชนิด เช่น เห็ดฟาง เห็ดหูหนู เห็ดหอม เห็ดเข็มทอง เห็ดนางฟ้า เห็ดตับเต่า เป็นต้น ซึ่งเห็ดเหล่านี้นับว่ามีคุณค่าต่อร่างกายเราเป็นอย่างมาก ธาตุอาหารที่มีอยู่ในเห็ดโดยรวมแล้วก็จะมีสารอาหารประเภท วิตามินเอ วิตามินบี 2 น้ำ ธาตุถ่านปนน้ำ เกลืออินทรีย์ ใยหยาบ โปรตีน และมีเชื้อหมักของข้าวสาลีอยู่มากมายทีเดียว

สรรพคุณทางยาของเห็ด

• ป้องกันโรคกระดูกอ่อน
• รักษาโรคมีโลหิตน้อย
• อาการวิงเวียนศีรษะเป็นประจำในผู้หญิง
• เป็นไข้หวัด ปวดศีรษะ
• เป็นยาอายุวัฒนะ
• แก้ปวดประสาท
• สามารถลดไขมันในหลอดเลือดได้

ข้อห้ามที่ควรทราบในที่นี้คือ ผู้ที่ออกหัดหรือออกอีสุกอีใสนั้นไม่ควรที่จะรับประทานเห็ด ไม่ว่าจะเป็นเห็ดชนิดใด ๆ ก็ตามก็ไม่ควรรับประทานทั้งนั้น

เห็ดนั้นมีหลายชนิดที่รับประทานได้ และก็มีเห็ดอีกหลายชนิดที่ไม่สามารถรับประทานได้ เห็ดที่ว่านั้นก็คือ ประเภทเห็ดเมา ซึ่งถ้ารับประทานเข้าไปจะเป็นพิษอาจเสียชีวิตได้ ฉะนั้นเห็ดที่ขึ้นเองตามธรรมชาติจะเก็บเอาไปกินเองนั้นจะต้องศึกษาให้รู้ว่าลักษณะเห็ดชนิดใดที่สามารถกินได้ เห็ดลักษณะใดที่กินไม่ได้ ทางที่ดีควรจะซื้อเห็ดจากตลาดจะปลอดภัยกว่า

บรรณานุกรม : วรินทิรา โภคาสุวิบูลย์. (2551). กินเป็นไกลโรค. กรุงเทพฯ: ไทยควอลิตี้บุ๊คส์ (2006).